Inkijkje in de wereld van een gemeentebeweger | Kort interview met Marco, Domeinmanager bij HLT Samen

Hij is druk. Er gebeuren veel dingen onverwachts. Een wethouder die weggaat bijvoorbeeld. Vechten tegen dagelijkse dingen en de ontwikkeling die ook door moet gaan, is de paradox.

Hij wil bouwen en laat soms de dingen ook waar ze horen, men is te snel geneigd met oplossingen te komen, dit vergt vertrouwen in jezelf, en die krijg je door de setting waarin je opereert. Dit vertrouwen heeft Marco wel opgebouwd. Als hij die ruimte niet krijgt dan zal hij dit zeker ter discussie stellen.

Marco merkt heel goed dat de sfeer en werken bij een overheid aan ‘t veranderen is. Vroeger kon je bepalend zijn. Nu meerdere partijen en settings die iets willen. De samenleving vindt het ingewikkeld dat ze nooit iets ten volle tevredenheid kunnen krijgen.

Het is vaak juist de onvrede die zich laat horen. Hoe zorg je dat ‘t podium niet gebuikt wordt door de mindere positieve uitingen? Dit is ook een groot vraagstuk ook bij de invoering van de omgevingswet.

Spanningsveld tussen waan, brandjes blussen en de grote beweging van ontwikkeling. Vaak wordt er gestuurd op feiten en data. Maar er is veel meer.

Via de belevingswereld dingen organiseren, daar heb je invloed op, kun je sturen. Maar je hebt de verantwoordelijkheid om te blijven nadenken over de waarnemingen die je doet.

Tegelijkertijd ziet Marco bij zijn gemeente een instroom van nieuwe mensen. Veelal niet vanuit de wereld van de overheid. Dit brengt een nieuwe kijk op de uitdagingen en kansen om andere werelden en ideeën met elkaar te verbinden waardoor innovaties ontstaan. Hoe zorg je ervoor dat je organisatie blijft openstaan voor deze nieuwe ideeën, geef je er ruimte aan en hoe verbind je ze aan de praktijk?

Jan Rotmans heeft het in dit geval over verbinders. “We hebben nu verbinders nodig tussen het oude en het nieuwe. Verbinders van mensen, ideeën, projecten. Er gebeuren prachtige dingen in het sociaal domein, in de zorg ook. Mensen zien die voorbeelden wel, maar maken niet de connectie met zichzelf. Ze gaan ergens kijken en denken: zo, dat is mooi zeg; daar staat de mens echt centraal. En dan komen ze terug en dan verzinnen ze allerlei redenen waarom dat bij hen niet kan. Ik noem dat de illusie van machteloosheid. Verbinders zijn in staat om de ene context te vertalen naar de andere, zodat er een nieuw web, een nieuw ecosysteem kan ontstaan. Nu hebben we allemaal losse punten, van allemaal koplopers”.

Jan Rotmans voorspelt dat het komende decennia het tijdperk wordt van verbinders en van verbindende leiders: “Die verbinders moeten zorgen dat het een web wordt en dat de nieuwe structuur minder kwetsbaar wordt, want iets nieuws is altijd kwetsbaar. Dit klinkt ons als muziek in de oren. Ook wij zien een grote toegevoegde waarde van het samenbrengen van koplopers en organiseren hiertoe koplopers netwerken.

Marco is een van de deelnemers van het Gemeentebewegers koplopers netwerk van vorig jaar. Met dit netwerk verbinden we koplopers om met en van elkaar te leren, elkaar te inspireren en met elkaar nieuwe werkwijzen te ontdekken door het inbrengen van actuele casussen die we over afdelings en gemeentegrenzen heen bekijken. Hierdoor ontstaan nieuwe perspectieven en oplossingen die je van tevoren niet had kunnen bedenken.

Juist in deze tijden waarin de waan regeert mag er niet vergeten worden te investeren in de mensen en in innovatie. Juist om straks sterker uit de crisis te komen. Eens? Samen eens kijken naar mogelijkheden? Ik ben benieuwd naar je reactie.